











Bośnia i Hercegowina – największy kraj byłej Jugosławii. Z najpiękniejszym interiorem, z najpiękniejszymi rzekami i najpiękniejszymi górami. Najbiedniejszy, najbardziej zburzony, najbardziej podzielony.
Chyba najpiękniejszym parkiem narodowym Bośni i Hercegoviny jest Sjuteska, założony w 1965 roku i obejmujący 17500 hektarów pierwotnych lasów i szczytów górskich. Znajduje się tu las Perućica, dziki i niedostępny, w którym źródła rzeki o tej samej nazwie spływają 75-metrowym wodospadem Skakavac, czyli Pasikonik.
Neretwa to największa rzeka po wschodniej stronie Adriatyku. Rozpoczyna swój bieg w pobliżu pasma Zelengora i płynie m.in. przez Konjic, Počitelj i Mostar. Jej dopływy to Rakitnica Rama Trebižat po prawej stronie oraz Buna i Bregava po lewym biegu rzeki. Zlewnia rzeki obejmuje ponad 9000 km².
Jezioro Rama w pobliżu miejscowości Prozor jest jeziorem sztucznym, akumulacyjnym, stworzonym w 1968 roku na niepozornej rzece Rami. Wahania poziomu sięgają 55 m, całe jezioro ma do 95 m głębokości. Wygląda niezwykle malowniczo, oblewając półwysep na którym ulokowana jest chorwacka wioska Šćit. Pierwsze wzmianki o tym miejscu sięgają XII w., w XIII w. osiedlili się tu Franciszkanie.
Skręcając w miejscowości Čapljina z drogi E73 na M-6, jadąc w kierunku Ljubuški (skąd zwykle dojeżdża się do Međugorje), w lewo skręca się do wodospadu Kravice. Sam wodospad, chluba Bośniaków, robi niezłe wrażenie – to wodny amfiteatr szeroki na 120 metrów i wysoki na ok 25 metrów.
„Jajce to ważny ośrodek turystyczny – znajdują się tutaj pozostałości starożytnej świątyni Mitry, ruiny fortecy i szczątki obwarowań średniowiecznych, romańska dzwonnica oraz katakumby z kryptą królewską z XV wieku.” Prawda jest jednak taka, że wszyscy przyjeżdżają tu, żeby zobaczyć wodospad na rzece Pliva.
Skakavac w pobliżu Sarajeva ma 98 metrów wysokości i trzeba się przy nim trochę nachodzić. Samochodem można dojechać całkiem blisko, ale później trzeba zejść na dół, a później wrócić na górę. Na szczęście są schody… no i piękny widok zarówno z góry jak i z dołu.
Počitelj to niewielka miejscowość na brzegu Neretwy, w sąsiedztwie drogi E73, niedaleko miejscowości Čapljina. Miasteczko zajmuje zbocze wzniesienia, na szczycie którego stoi turecka twierdza. Trudno uwierzyć, że to senne miejsce było kiedyś jednym z bardziej strategicznych fortów Imperium Otomańskiego. Wcześniej, przed 1471 rokiem panowali tu Węgrzy, jeszcze wcześniej Rzymianie.
W kantonie Hercegovina-Neretva, 7 km od Mostaru, u podnóza góry Bišće w paśmie Velež z głębi ziemi wybija źródło rzeki Buna (Vrelo Bune). Woda meandruje 19 km kresowymi kanałami wewnątrz skał, by w niepozornej miejscowości Blagaj zasilać największe w Europie podziemne źródło wody pitnej.
Równinę Mostarsko Polje otaczają góry. Na każdą prowadzi trasa widokowa. Jedna z ładniejszych odbija od drogi krajowej E73 i biegnie płaskowyżem gór Velež w kierunku szczytu Brasina. Rozciąga się z niej piękny widok na panoramę Mostaru, szczególnie malowniczo prezentującą się w zachodzącym słońcu.
Mostar jest najbardziej klimatycznym miastem w całej Bośni i Hercegowinie. Wchodząc w turecką zabudowę z czasów średniowiecza, przechodzi się do innego świata. Większość zniszczonych w czasie wojny budynków jest odbudowana, odtworzono też charakterystyczny Stari Most nad Neretwą, używając starych, wyślizganych kamieni, które były jego częścią od 1566 roku, kiedy to zbudowano go w miejsce mostu drewnianego.
Dziś Sarajewo to z jednej strony piękne i odremontowane Stare Miasto (Stari Grad), nadal podziurawione i niekiedy straszące Nowe Sarajevo, z licznymi blokami charakterystycznymi dla pokomunistycznych stolic, rozbudowujące się Nowe Miasto (Novi Grad) i biedne Wschodnie Sarajewo zamieszkane przez bośniackich Serbów, należące do Republiki Serbskiej. Po wojnie, poza zniszczonymi blokami pozostał ogromny cmentarz Bare i mieszczące się za lotniskiem muzeum tunelu, przez który w czasie oblężenia dostarczano do miasta wodę, żywność, broń i papierosy.
Banja Luka – drugie co do wielkości miasto Bośni i Hercegoviny, stolica i największe miasto Republiki Serbskiej, o bogatej i burzliwej historii sięgającej czasów rzymskich, od XVI do XX w. pod panowaniem najpierw Imperium Otomańskiego, później Austro-Węgier. Ważny ośrodek narodowościowy, centrum przemysłowe i kulturalne. Uzdrowisko (banja oznacza zdrój) przyciągające turystów, położone nad piękną rzeką Vrbas. Odbudowane po trzęsieniu ziemi z 1969 roku, które zniszczyło 80% zabudowań miasta.