











Riwiera Makarska czyli fragment wybrzeża Dalmacji w okolicy miejscowości Makarska to najbardziej malowniczy fragment Chorwacji. Góry Dynarskie kończą się tu bezpośrednio w morzu, więc miejscowości wypoczynkowe położone są na stromych zboczach. Sama Makarska to oczywiście centrum rozrywki. Dwie promenady zapełnione turystami i w dzień i w nocy, dyskoteki, sklepy i sklepiki, butiki, kafejki, restauracje, bary. Tu jest najwięcej kwater, hoteli i pensjonatów. Miasto ma oczywiście marinę i plażę.
W niewielkiej miejscowości Biedrzychowice, za kościołem, mieści się skansen Farska Stodoła. W budynku pozostałym po wiekowej stodole zgromadzono całą masę uroczych przedmiotów codziennego użytku typowych dla przedwojennego Śląska. Zastawy stołowe, filiżaneczki, skrzynie posagowe, ubrania, książki, tornistry, buciki, haftowane ręczniki. Z drugiej strony sprzęt stosowany w obejściu, dokumenty, piece, wanny.
Choć nazwa może nie zachęca , Moszna to miejsce, które trzeba odwiedzić. Takiego zamku nie ma nigdzie w Polsce. Zwieńczony 99 wieżami i wieżyczkami pałac o 365 pokojach, będący niegdyś rezydencją rodziny przemysłowców Thiele-Winckler, często stanowił tło filmów historycznych i teledysków. Może trochę kojarzyć się z Disneylandem, zwłaszcza, że w oknie głównej wieży umieszczono kościotrupa, ale jest to po prostu elegancka rezydencja, która szczęśliwym trafem uniknęła kompletnego złupienia.
Głogówek, którego historia sięga XI w., to śliczne miasteczko, pełne zabytków, takich jak ratusz usytuowany na pięknym, odnowionym rynku, kolegiata pw. Świętego Bartłomieja, zwana „Perłą Opolskiej Ziemi”, zespół klasztorny franciszkanów, w którym mieści się domek loretański zbudowany na wzór „Świętego domu” Santa Casa w Loreto (kościół w kościele), kapliczka „Boży Grób” – replika Grobu Pańskiego, wieża wodna, czy baszta strażniczo-więzienna z 1595 r. w której mieści się Muzeum Regionalne. Nawet Ludwig van Beethoven uległ urokowi tego miejsca i komponował tu swoje symfonie.
W południowej części masywu Adrszpasko – Teplickiego, w pobliżu miasteczka Teplice na Metuji znajduje się Teplickie Skalne Miasto (Teplické skalní město). Teplickie skały różnią się od Adrszpaskich – pojawiają się w formie ścian, labiryntów, są wyższe i bardziej rozległe. Szczególne wrażenie robi kanion nazywany Sybirem.
W pobliżu granicy polsko-czeskiej na wysokości Kudowy-Zdrój, pomiędzy miejscowościami Adrszpach i Teplice nad Metuji usytuowany jest wyjątkowy obszar Gór Stołowych. Adrszpaskie Skały (Adršpašské skály) w części północno-zachodniej masywu witają odwiedzających pięknym turkusowym jeziorem pozostałym po dawnej piaskowni. Można je obejść dookoła i z każdej strony widok jest niesamowity. Dalej ścieżka prowadzi wśród strzelistych skał w kierunku dwóch wodospadów na rzece Metuje i jeziorek po których przy odrobinie szczęścia można popływać łódką.
Zatoka Kotorska to fragment Morza Adriatyckiego wcinający się wgłąb lądu w kształt kokardki. Składa się na nią 5 mniejszych zatok: Hercegnovski zaliv, Tivatski zaliv, Morinjski zaliv, Risanski zaliv i Kotorski zaliv. Krajobraz Boki Kotorskiej przypomina fiordy północy, ale w rzeczywistości zatoka jest riasem, zalaną doliną rzeczną. Jest to najbardziej wilgotne miejsce w Europie i jedno z najwilgotniejszych na świecie, o klimacie subtropikalnym.
Jest coś wyjątkowego w średniowiecznych bałkańskich miastach… może to wytarte tysiącami stóp kamienie alejek, może pochowane po kątach kafejki, może zapach starego wapienia…? Kotor przypomina nieco chorwacki Trogir i jest równie stary. Starówka stanowi fragment twierdzy św. Jana ciągnącej się po zboczu góry.
Na granicy Czarnogóry i Albanii leży największe jezioro Półwyspu Bałkańskiego – Jezioro Szkoderskie. Jego powierzchnia jest zmienna i waha się od 360 do 550 km kw. a głębokość sięga 44 m. To bardzo malownicze jezioro, z licznymi wysepkami i monastyrami, obrośnięte roślinnością i otoczone górami. Mieszkańcy miejscowości leżących nad jeziorem handlują swoimi wyrobami, między innymi „domaczą rakiją”, serami, miodem.
Jadąc drogą widokową z Cetyni, dawnej stolicy Czarnogóry w kierunku Jeziora Szkoderskiego mija się miejscowość Rijeka Crnojevica. Wije się tu piękna rzeka o tej samej nazwie, stanowiąca wraz z ujściem do jeziora rezerwat ptaków wodnych. Obrośnięta w większości nurtu nenufarami i grążelami jest idealnym miejscem dla czapli, mew śmieszek, kaczek, kormoranów małych i masy innych ptaków.
Czarnogóra to kraj kontrastów. Monumentalne spokojne góry na północy i rozkrzyczane nadmorskie kurorty na południu. Niskie ceny w górach i horrendalne nad morzem. Góry Durmitoru to oaza spokoju, przynajmniej latem. Miejsce gdzie można obcować z przyrodą i napawać się jej pięknem. Podobnie wygląda nad jeziorem Szkoderskim. Z kolei nad morzem wszędzie wygląda jak w Łebie, trudno tu o odludną plażę która nie będzie upstrzona śmieciami, najeżona jeżowcami lub obłożona obficie glonem. Lub wszystko na raz.
Znaczną część Czarnogóry obejmują pasma górskie Dynarów, a najpiękniejszymi z nich są pasma Durmitoru. To niezwykle malownicze góry, raj dla miłośników wędrówek i oczywiście fotografów. Głębokie doliny, porysowane erozją szczyty, stada kóz i owiec, małe wioski i głębokie kaniony rzek, jeziorka i niekończące się krzaki malin.
Jadąc wzdłuż trasy widokowej nad kanionem rzeki Tary (w stronę Mojkovaca), możemy znaleźć ukryty Potok Ravnjak. Znajduje się on na samym łuku trasy widokowej przed miejscowością Bistrica. Najlepsze dojście do tego malowniczego potoku jest od strony motelu Ravnjak, gdzie możemy przekąsić to i owo. [fb_like] [fb_like]
Tara to jedna z najpiękniejszych europejskich rzek płynąca w najgłębszym kanionie Europy (o głębokości do 1333 m) i najlepsze miejsce na rafting. Woda w rzece jest krystalicznie czysta, a wapienne podłoże nadaje jej turkusowy odcień. Tara łączy się z Pivą i od granicy z Bośnią (w Šćepan Polje) tworzy Drinę.
Podobnie jak Zlatibor w Serbii tak Žabljak w Czarnogórze można porównać do Zakopanego – choć do pobliskiego górskiego jeziora nie da się dojechać wozem z zaprzęgiem i na próżno szukać tu Krupówek. W kilku kierunkach ciągną się tu wąskie, ale asfaltowe drogi prowadzące wgłąb Durmitoru i nad rzekę Tarę, stąd Žabljak jest doskonałym miejscem wypadowym do górskich wycieczek i przejażdżek samochodowych.
Podobnie jak w innych częściach morza Adriatyckiego, również w Czarnogórze można znaleźć piękne podwodne miejsca do fotografowania. Niestety z uwagi na dość krótką linię brzegową Czarnogóry i bardzo dużą liczbę komercyjnych plaż, na których dominują betonowe murki i wysypane sztucznie kamienie, znalezienie spokojnych niedotkniętych cywilizacją miejsc jest dość trudne. Podwodny Adriatyk choć równie uroczy jak
Półwysep Istria to najbardziej wysunięty na zachód fragment Chorwacji. Będący pod wpływami rzymskimi i włoskimi, poza licznymi zabytkami oferuje przepiękne wybrzeże. Choć woda jest tam nieco zimniejsza niż w części dalmackiej, piękne skaliste brzegi i szmaragdowa woda rekompensują te kilka stopni temperatury.
Z niewielkiego portu w Fažanie można wybrać się na wycieczkę do Brijuni – Parku Narodowego Wysp Briońskich, będących niegdyś letnią rezydencją Josifa Broz Tito. Z czternastu wysp największą i najbardziej zorganizowaną jest Veliki Brijun, gdzie Tito podejmował zagranicznych gości. Z portu startuje kolejka zabierająca gości na safari. Przejeżdża się po wybiegach antylop, zebr, saren i innych zwierząt, głównie kopytnych. Ogromne wrażenie robi „Stara Maslina” – wielkie drzewo oliwne, którego wiek szacuje się na 1600 lat. Co ciekawe, nadal rodzi ono owoce.
Rovinj to niewielkie miasto portowe o bogatej historii sięgającej VII w. p.n.e. Przez długi okres swojego istnienia znajdował się pod różnymi wpływami – rzymskimi, weneckimi, frankońskimi, austriackimi, by w końcu stać się fragmentem Republiki Jugosławii, a obecnie Chorwacji.
O Wenecji słyszał każdy i chyba każdy marzy, żeby ją kiedyś zobaczyć. I na pewno warto, choć rzeczywistość znacznie rozmija się z wyobrażeniami. Latem „tonące miasto” jest niesamowicie parne i tłoczne. Przeciskając się pomiędzy tysiącami ludzi odwiedzającymi miasto trafia się do jego najpiękniejszych zakątków – plac Świętego Marka z przepiękną bazyliką, pałac Dożów, most Westchnień, Canale Grande.
Pula jest największym miastem na półwyspie Istria, położonym w malowniczej zatoce Adriatyku. Niewątpliwie największą atrakcją turystyczną Puli jest amfiteatr, zbudowany najprawdopodobniej w I wieku n.e. przez cesarza Wespezjana. Jest to największa tego typu budowa na starym kontynencie. W podziemiach amfiteatru znajduje się muzeum archeologiczne Istrii, w którym można obejrzeć wiele odkryć z wykopalisk całego rejonu.
Split to drugie co do wielkości miasto Chorwacji. Jest to ważny ośrodek przemysłowy i kulturalny, a jednocześnie miejsce chętnie zwiedzane przez turystów. Największą atrakcją starego miasta jest niewątpliwie pałac cesarza Dioklecjana z III-IV w. n.e. wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Szybenik (Šibenik) jest najstarszym miastem rodowym Chorwatów na wschodnim wybrzeżu Adriatyku, a jego historia sięga XI w. Jest to miasto pełne zabytków, starych kościołów i wąskich alejek z charakterystyczną zabudową z wapiennej cegły i z czerwoną dachówką.
Šolta to dość popularny cel rejsów z Čiovo, Trogiru i Primošten. Niewielkim stateczkiem płynie się pomiędzy wystającymi z wody skałami, by dopłynąć do mariny w Maslinicy.